India 2013

Het is echt onmogelijk om drie weken India samen te vatten in een kort verslag, en ook doordat we zoveel foto's namen, hebben we besloten om, naar oude traditie, een fotoalbum samen te stellen. Dus in Belgie is iedereen welkom om een kijkje te nemen in India!

We kunnen natuurlijk wel al een tipje van de sluier optillen....

Het allereerste wat opvalt in India zijn de geweldig mooi geklede vrouwen. Ze dragen allemaal een traditionele sari (stuk stof van 6-tal meter rond zich heen gedrapeerd, heel mooi geborduurd en met veel steentjes) in de meest prachtige en felle kleuren. Het is echt verbazingwekkend want ze kunnen hiermee alles doen (ook al heb ik uit goede bron vernomen dat het echt niet zo gemakkelijk zit); we zagen vrouwen de was doen aan de rand van de rivier in hun sari, en zelfs vrouwen in 'den bouw'!

De vrouwen dragen ook allemaal redelijk wat goud, dat schijnt hier volkomen veilig te zijn.

Ook de mannen zijn nog traditioneel gekleed in hun dothi; een lange lap stof die tot op hun enkels hangt als ze stilstaan, en als ze gaan wandelen, plooien ze hem op en knopen hem rond hun middel.

Het volgende waar we zeker niet over kunnen zwijgen.... het verkeer!!! Het is het meest chaotische en gekke verkeer van heel Azië. Ze claxonneren naar hun voorligger dat ze eraan komen (en geloof me, je wordt krankzinnig van het constante getoeter), steken dan voorbij (links of rechts dat mag je kiezen) en schieten dan net een honderste miliseconde voor ze de aankomende tegenligger zouden raken, terug in de rij. Niet aan te bevelen voor hartpatiënten!!

Ook tegen de richting rijden is heel normaal, zelfs op de autostrade. Toen er ons rakeling en tegen hoge snelheid een bus passeerde in tegengestelde richting, schoten wij allebei in de lach, de chauffeur keek heel nieuwsgierig en vroeg wat er was. Toen wij vroegen of het normaal was dat de bussen in tegenovergestelde richtingen rijden, vroeg hij heel verwonderd “Which bus? Where?”

Wat het er nog wat spannender op maakt, zijn de loslopende dieren. De middenberm van de autostrade is bijvoorbeeld een heel interessante graasplaats voor koeien en schapen.

Drempels zijn er ook, maar worden niet geschilderd. Je kan ze herkennen aan wat stenen die ernaast gestapeld worden.

Het is ook overal heel druk, er zijn zoveel mensen in India (niemand schijnt precies te weten met hoeveel ze zijn), je voelt je regelmatig echt als een miertje in een grote kolonie. Je bent nooit alleen; zelfs als je stopt in een klein dorpje, staat er binnen de minuut een hoop mensen rond je heen. In het zuiden komen nog niet zoveel toeristen blijkbaar, en je wordt er van boven naar beneden uitgebreid bestudeerd!

Wat heel leuk is, is hun kennis van de Engelse taal. Kleine kinderen komen naar je toe en vragen je heel schattig “where do you come from? Do you like India? How long do you stay?” enz. Nu is Engels de eerste taal op school, als tweede komt het algemeen beschaafd 'Hindi' en als derde taal mogen ze kiezen maar nemen dan meestal hun 'provinciale taal' (dialect). We waren echt onder de indruk van de dochter van onze chauffeur, tien jaar oud, die spreekt mooier Engels dan wij! Voor kinderen is het ook leuk om te oefenen, ze leren het wel op school maar hun ouders spreken niet allemaal Engels dus als ze dan een vreemdeling zien, vinden ze het super om te oefenen.

Ook onderweg de wegwijzers, reclameborden enz, bijna alles staat in het Engels aangegeven.

Het enige wat wel verwarrend is voor ons, zijn de namen van steden. Een jaar of 8 geleden beslistte de regering dat de namen die de Engelsen hadden veranderd, terug naar het Indisch moeten. Sommige namen lijken nogal op elkaar en vormen geen probleem (Pondicherry = Puducherry, Tanjoore = Thanjavur) maar sommigen ook helemaal niet (Madras = Chennai).

En ik kan begrip opbrengen voor de Engelsen waarom ze deze namen veranderd hebben: Udhagamandalam werd Ooty, Tiruchirappalli werd Trichy, Thiruvananthapuram werd Trivandrum. Om je tong op te breken....

Onderweg staan veel verkeersborden ivm dronken rijden, overal kwam je tegen D + D = D (drink + drive = dead) en ook afbeeldingen van zware ongevallen. Alcoholi is nog niet zo heel lang te verkrijgen in India, en in sommige staten nog steeds verboden. Andere staten laten het stilletjesaan toe, er is dan in de stad 1 overheidswinkel waar je alcohol kan kopen (gewoon de gigantische rij mensen volgen), is dan beperkt per maand tot een fles alcohol per persoon. En in andere staten is het dan weer gewoon overal vrij te koop.

Ander verkeersbord onderweg: “Hospital ceilings are boring. Avoid accidents.”

“Save money before you spend it” En een truck met gasflessen “cook yourself, serve love”

“Do not continously cross the white line” (dit laatste is blijkbaar in een ander Engels opgesteld dat ze niet begrijpen)

Wat ook opviel, was de afwezigheid van buitenlandse nieuwszenders op tv, abnormaal in Azie. Maar er zijn wel verschillende Indische kanalen die in het Engels uitzenden, bv. de berichtgeving rond de cycloon die toen op komst was, konden we perfect volgen. Regelmatig valt de electriciteit wel eens uit, maar dat word je ook gewoon. En de electriciteit is ook apart gedaan, ze hebben geen aarding maar elk stopcontact kan apart afgezet worden met een schakelaar. Meestal staan die in mekaars buurt maar om het leuk te maken niet altijd. Je hebt dan ook nog de gewone lichtschakelaars en die zien er hetzelfde uit. En niemand heeft er ooit aan gedacht om een etiketje erop te plakken zodat je nooit weet welke schakelaar wat doet....

Wat ook grappig was in een aantal hotelkamers, de warmwaterkraan, die stond rechts?

Wat het eten betreft, ik vind het heel erg lekker. Ze gebruiken heel veel kruiden en specerijen, en hun curry's zijn super. Er wordt ook heel veel vegetarisch gegeten, en ik moet toegeven, het is echt lekker en je mist het vlees niet. Ze gebruiken heel veel soorten linzen (ik zag er in een kookboek al gemakkelijk 15 verschillende soorten) en dat geeft ook lang een voldaan gevoel. Pech voor Luc natuurlijk, rundsvlees wordt er amper gegeten (koeien zijn heilig) dus drie weken geen steak, varkensvlees vind je er ook amper, als je vlees vindt, is het vooral schaap, geit en kip. Spaghetti bolognese wordt bv. gemaakt met lamsvlees.

Wat betreft het klimaat: in India zijn veel stadjes gelegen op hoger zeeniveau (bv. Mysore ligt op 800m, Bengalore op 1000 m hoogte) en daar is het wel frisser, vooral 's nachts voel je dat verschil. Het is er spijtig genoeg ook vochtiger, als je 's morgens je kleren aantrekt, voelen die vochtig aan.

India is ook heel mooi groen en de irrigatie wordt goed gedaan. Daardoor kunnen ze drie keer per jaar rijst oogsten! Daar kunnen ze in Thailand alleen maar van dromen. Ze hebben veel water en rivieren, er is veel landbouw. En een van de mooiste landschappen die we ooit al gezien hebben, is zeker en vast het zicht op de theeplantages in de bergen!!! Het zijn net groene watjes of wolkjes, die mooi als puzzelstukjes naast elkaar liggen.

Er zijn verschillende religies door elkaar, en dat gaat blijkbaar redelijk probleemloos. In Zuid-India zijn nog heel veel kerken (en daar zitten die nog vol), de hoofdgodsdienst is Hindu maar er zijn ook moslims. We zijn naar een tempel geweest van 'Jain', dat kende ik nog niet. Het grote beeld is een naakte man, en ook oorspronkelijk waren de monniken naakt (volgelingen willen zo hun absoluut gebrek aan materiele bezittingen tonen). Ze willen geen levend wezen pijn doen, daardoor vegen ze met een bezem vlak voor hun voeten over en weer als ze wandelen, om niks plat te trappen. Ze hebben ook vaak een doek voor hun mond om niet per ongeluk een insect in te slikken. Eten mag enkel na zonsopgang en voor zonsondergang (voor er kunstlicht was, kon je in het donker per ongeluk een insect mee opeten). Ze eten volledig vegetarisch uiteraard, maar ook alles dat in de grond groeit (wortels, ui, aardappelen, knollen enz) is uit den boze: bij het oogsten wordt het bodemleven teveel verstoord. Ze gebruiken ook geen leder, als toerist moet je zelfs je lederen schoenen, tas, riem afgeven voor je de tempel binnen mag. Als ze monnik worden, moeten ze kaal zijn maar ze worden niet geschoren; ze trekken zelf al hun haar uit.

Ook iets heel speciaal was een camera-obscura projectie in de Virupaksha tempel; door een kleine opening in de muur werd de contour van de hoofdtempel ondersteboven geprojecteerd op een muur binnenin, en dit zonder glas of lens.

Uiteraard typisch voor de Indische vrouwen: de rode stip tussen de wenkbrouwen, bindi, symboliseert het derde oog, is ter bescherming van de vrouw en haar echtgenoot. Tegenwoordig is het eigenlijk meer een mode-attribuut. Je vindt ze in alle kleuren en vormen. Wat wel traditioneel is, is een rode lijn in het haar (in de middenstreep), dit betekent dat de vrouw gehuwd is. Maar ook dit verandert, nu tekenen ze een rood lijntje net onder de haargrens, niet meer in het haar.

In Park Lane hotel in Mysore zaten we 's morgens te ontbijten, en ineens spurt de garcon naar de andere kant van het terras met veel geschreeuw en lawaai. Even later komt hij terug en vertelt wat er aan de hand was.... Als ze de kans zien, komen er apen het terras op en graaien de ketchupflessen mee, ze zijn daar stapelgek op.

Lonen in India; beste lonen zijn in overheidsdiensten. Die zitten tussen 30.000 en 35.000 roepies (375 – 430 euro). Een leraar in de prive heeft rond de 20.000 roepies (250euro). Een heel bekende IT-firma Infosys betaalt ook goed; onze chauffeur zijn vrouw werkte er voor haar zwangerschap en verdiende 475 euro.

Een van de hoogtepunten was een trekking in Periyar wild park. Een wandeling van een viertal uurtjes (alhoewel slechts 6km), steil bergop en -af met momenten, prachtige natuur en ook beestjes natuurlijk. Herten, bizons, wilde olifanten, everzwijnen en vooral... bloedzuigers! We waren op voorhand verwittingd om lange mouwen en lange broek aan te doen, geen felle kleuren, ook dichte schoenen met kousen in, en dan kregen we nog een soort van lange sokken om erover te trekken. Maar inderdaad, we hebben er veel zien kruipen en regelmatig van ons speciale sokken afgeslagen. Dit ligt in de buurt van het stadje Theddady, en daar is het gelukkig ook wat frisser: in de zomer is de maximum temperatuur rond de 31graden, maar in de winter kan het zakken tot 10 graden 's nachts. Daar woont ook een soort bergstam, die helpen de jungle mee te onderhouden, ze mogen dode takken meenemen en gebruiken of verkopen. Ze dragen zo'n stapel dan op hun hoofd, dat weegt gemakkelijk een 50-60 kilo! Ze doen dat op blote voeten! (herinner je je nog, die bloedzuigers??? ze doen ter bescherming een mengsel van crème en zout aan hun voeten)

Er zaten ook rare spinnen, die ondersteboven hingen in hun web? Geen foto van, sorry! Was daar snel weg.

Wat ook heel interessant was, ons bezoek aan een botanical garden. Daar kweken ze allerlei kruiden en planten en maken er medicijnen van. Eerst krijg je een rondleiding en tonen ze je alles, daarna word je uitgenodigd in hun winkel en krijg je een uitleg over de verschillende producten. Voor diabetici, migraine, spier- en gewrichtspijnen, en nog veel meer. Aangezien Luc onlangs nog pijn had aan zijn heup, hebben we zo'n flesje gekocht tegen gewrichtspijnen, en toeval of niet, maar de laatste drie dagen kreeg hij terug last, hebben van dat flesje gebruikt en de dag erna was het beter.

Wat ook heel tof is in India, op alles wat je koopt, staat de maximum verkoopprijs vermeld. Als ze durven 1 roepie meer te rekenen, kan je de politie erbij halen. Dat is in de rest van Azie onvoorstelbaar!!! Overal moet je afbieden, en als toerist betaal je zowiezo altijd teveel. Chapeau India!!

Nog een leuk detail; het hoofdschudden.... Heel verwarrend en toch enkele keren dat we ze verkeerd begrepen! Indiers knikken nee (net zoals wij) als ze nee bedoelen, maar als ze ja bedoelen, knikken ze ook met hun hoofd, maar dan zonder hun hoofd te draaien, met het oor in de richting van je schouder dus. Wel schattig!

Huisvesting in India.... langs de baan staan nog heel veel kleine huisjes met muren in modder en met een strooien dak. We zijn zo'n huisje binnen gegaan, het was er piepklein, maar naar Aziatische traditie stond er wel een tv. Ook bij onze chauffeur thuis werden we uitgenodigd, het is onvoorstelbaar hoe ze leven! Je komt binnen in de living/eetkamer, ongeveer 2 x 3 m, er staat 1 kleine sofa in, en ook nog een bed en een tv. Aan het plafond hangen haken en dichtgeknoopte lappen stof, zodat je kan zien dat dit ook de slaapkamer is. De keuken had een werkblad van 30cm diepte, daarop stond een kookvuur, de ruimte ervoor was net breed genoeg voor de kok om te staan. De badkamer hebben we niet gezien, ze hadden ervoor gezorgd dat we bij zijn moeder naar het toilet konden gaan. Dus al bij al leven ze met 4 mensen op een oppervlakte van 4x 3m. Zijn dochter wou ons perse mee terug naar het hotel brengen en toen haalde ze haar klerenkast boven (om schoenen te nemen); een plastieken zak vanonder haar bed.

Veel tempels gezien, er zijn erbij die heel oud en mooi geconserveerd zijn, ze doen echt wel hun best om ze te onderhouden. Aan een van de tempels was ook een religieuze wasplaats, zoals we de beelden kennen van de Ganges. Daar werden ook de lijken verbrand en de ceremonie door de monniken uitgevoerd. Speciale sfeer hangt daar hoor.

Maar als je dan naar de hoofdtempel ging een beetje verder, eens je voorbij alle bedelaars geraakt bent, die zitten allemaal op een rijtje aan de ingang, werd het leuker; als je een geldmuntje gaf aan de tempelolifant, sloeg ze zachtjes met haar slurf op je hoofd en werd je gezegend.

In die tempel moet je ook zijn als vrijgezelle vrouw; als je daar gaat offeren, en je hangt een slot bij aan het 'altaar', vind je gegarendeerd binnen het jaar een man! Voor mannen was er een andere plek (volgens onze gids toch, we hebben die zelf niet gezien, zou die wel bestaan?).

Nog wat algemene indrukken.... India is ook het land van de kraaien, heel raar. Je ziet ze overal, en hoort ze constant.

Zoals eerder gezegd, er zijn heel veel Indiers (officieel 1,2 miljard maar geschat wordt rond de 1,5 miljard), maar wel positief is het feit dat het een enorme jonge bevolking is.

Eieren zijn allemaal wit, bruine eieren zijn niet gewenst. Toch hebben ze bruine kippen.

Er rijden nog veel oude Engelse auto's rond, heel knap! Bijna alle trucks die rondrijden, zijn van Leyland.

Volgens het geloof of niet, is niet echt duidelijk, maar heel weinig rokers gezien.

In totaal hebben we een kleine 5000 km afgelegd op drie weken, een serieuze afstand maar als je de landkaart erbij neemt, hebben we nog niks gezien..... Trek een lijn van Chennai naar Bengalore en het puntje daaronder hebben we verkend...

100.000 zeggen ze niet, zij noemen dat 'lakh' dus bv. 800.000 mensen worden geëvacueerd, dan zeggen zij: 8 lakh people are evacuated.

Ezelsbruggetje om de drie Hindu goden te onthouden: GOD: G (Generator, de schepper, Brahma), O (Operator, de onderhouder, Vishnu), D (Destroyer Shiva).

Dit was het zo'n beetje (om te beginnen), het was een geweldige reis en we zijn eigenlijk alles nog aan het laten zakken, het verslag komt misschien een beetje chaotisch over maar dat typeert ook India ;-) We voegen er enkele foto's aan toe en hopelijk krijgen jullie zin in meer....

Veel groetjes en tot het volgende verslag..... Namaste!